متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت دندان

رشته تخصصی پروتزهای دندانی و ایمپلنت یکی از ۹ رشته تخصصی دندانپزشکی است که عمدتا بر روی پروتزهای دندانی و ایمپلنت های دندان متمرکز است.این رشته بر تشخیص ودرمان و بازسازی و نوسازی فانکشن دهانی در اثر صدمات به بافتهای دندانی  تمرکز دارد. بطور مثال در بیمارانی که یک دندان یا چند دندان خود را از دست داده اند یا دارای نقصهای دندانی مادرزادی هستند  جهت به دست آوردن زیبایی و سلامت و فانکشن دهان خود نیاز به مشاوره با متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت دارند.

متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت کیست؟

طبق تعریف  ADA(American Dental Association)متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت  کسی است که دندانپزشکی عمومی خود را به اتمام رسانده  و در زمینه های زیر قابلیت علمی پیدا می کند .رشته تخصصی پروتزهای دندانی و ایمپلنت در دانشکده های دندانپزشکی دوره چهار ساله بوده و دندانپزشکان عمومی بعد از قبولی در این رشته بمدت ۴ سال در زمینه پروتزهای دندانی ثابت، متحرک ،ایمپلنت دندان و پروتزهای ماگزیلو فاسیال مهارت علمی و عملی پیدا می کنند و در پایان ۴ سال در آزمون سراسری کشوری شرکت نموده و در صورت قبولی در امتحانات بورد حایز رتبه تخصصی پروتزهای دندانی و ایمپلنت می شوند.

طبق تعریف ADA  متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت دندانپزشکی است که دارای مهارت وتخصص در زمینه زیبایی دندانی و جایگزینی دندان و فانکشن صحیح آن  است که این کار را با کمک زمینه پروتزهای دندانی ثابت و متحرک و ایمپلنت دندان و پروتزهای ماگزیلو فاسیال انجام می دهد. متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت در دوره آموزشی خود دروسی راجع به اناتومی دهان و فک و صورت و علوم بیو مدیکال و علوم پایه همچون فیزیولوژی میکروب شناسی، فارماکولوژی، پاتولوژی عمومی و پاتولوژی تخصصی دهان و فک و صورت وهمینطور علوم تخصصی همچون پروتزهای دندانی ثابت و متحرک ،درمتنهای ایمپلنت دندان و پروتزهای ماگزیلو فاسیال و اکلوژن و درمانهای زیبایی همجون لمینتهای دندانی، درمانهای ترمیمی و زیبایی دندانی و همینطور درمانهای تخصصی مفصل گیجگاهی فکی را بطور کامل مطالعه کرده و کیسهای متعددی را بر روی بیماران  درمان می نماید.که این درمانها کیسهای پیچیده و سختی در زمینه بازسازی کامل دهان با استفاده ترکیبی از پروتزهای ثابت و متجرک و ایمپلنت را شامل می شود.در ایالت محده آمریکا تنها ۳۲۰۰ متخصص پروتز دندانی و ایمپلنت در مقایسه با ۱۷۰۰۰ دندانپزشک عمومی وجود دارد.

متخصص پروتزهای ماگزیلو فسیال

متخصص پروتزهای ماگزیلو فسیال زیر شاخه تخصصی پروتزهای دندانی و ایمپلنت است.متخصص ماگزیلو فسیال متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت است که یک دوره فلوشیپ یکساله پروتزهای دهانی فکی  را گذرانده است. متخصص پروتزهای ماگزیلو فسیال بیمارانی که دارای نقایص مادرزادی فکین یا بیمارانی که نقصهای اکتسابی همانند تروماهای فکی یا سرطانهای فکی صورتی  دارند را درمان میکنند.

دکتر آرش عزیزی فلوشیپ ایمپلنت های دندانی و متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت از آکادمی ایمپلنتولوژیست های آمریکا – فلوشیپ لیزر از دانشگاه آخن آلمان می باشد.
کلینیک تخصصی دندانپزشکی پاسداران آماده ارائه بهترین خدمات پروتزهای دندانی و ایمپلنت می باشد.

کلینیک تخصصی دندانپزشکی پاسداران با بهره گیری از کادر متخصص و مجرب با بهترین امکانات دندانپزشکی آماده ارائه خدمات دندانپزشکی با کیفیت به مراجعین محترم می باشد.

اوردنچرهای متکی بر دندان

هنگامی که بدنبال تشخیص و طرح درمان مشخص میشود که بیمار باید از وضعیت بی دندانی پارسیل به پروتز کامل انتقال داده شود ، دندانهای باقیمانده باید از لحاظ امکان بعنوان پایه های اوردنچر ارزیابی شوند . معمولا دو ، سه یا چهار دندان مناسب برای استفاده بعنوان پایه اوردنچر استفاده میشود این دندانها با انجام درمان های اندودنتال و پریودنتال مناسب و کاهش قابل توجه نسبت به تاج به ریشه موارد مناسبی برای پایه های اوردنچرخواهند شد . پایه های اوردنچر ایمپلنت های طبیعی هستند که باعث حفظ ریج باقی مانده  می شوند . این پایه ها حس لمس ، فشار و پروپریوسپتیو باقیمانده  در لیگامان پریودنتال را حفظ کرده و سلامت لیگامان پریودنتال را افزایش می دهند . اینها یک بستر مستحکم برای بیس پروتز ایجاد کرده و کیفیت استفاده از پروتز را بهبود می بخشند . معاینات لازم در این زمینه توسط متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت انجام می شود.

تحقیقات متخصصان پروتزهای دندانی وایمپلنت نشان داده اند یک اوردنچر فوری بر یک دست دندان فوری ارجح است زیرا در استفاده از اوردنچر تحلیل کمتری در ریج رخ میدهد. بیماران با دست دندان کامل در طی تغییراتی که در طول سال اول رخ می دهد دو برابر بیشتر استخوان موجود در تمام قسمتهای فک پایین خود را از دست می دهند. حتی دندانهای با پیش آگهی پریودنتال ضعیف می توانند در حفظ استخوان آلوئول شرکت کنند.

فرضیه مبنی بر اینکه استخوان آلوئول وجود دارد تا اینکه  دندانهای طبیعی را ساپورت و نگهداری کند ، صحیح است از دست رفتن این دندانهای طبیعی منجر به تخریب سریع ریج آلوئول می شود . کوتاهی در توضیح این طرح درمان به بیمار یک غفلت بزرگ محسوب شده و ممکن است تخطی از استانداردهای درمانی به حساب آید با این که دست دندان فوری فک پایین درمان ارزانتری است احتمالا در درازمدت نامناسبترین درمان از لحاظ نتایج  منفی در حفظ ثبات و گیردست دندان خواهد بود . قبل از تعیین اینکه این نوع درمان می تواند مناسبترین درمان برای بیمار باشد یا خیر و با توجه به یافته های اولیه باید تصمیمات مهمی گرفته شود از همه مهمتر انتخال بیمار ایجاد انگیزه در بیمار و فهماندن درمان اوردنچر به او و کنترل پلاک عالی برای موفقیت اورنچر است.  توجه به این موارد کاملا ضروری است . معاینات فوق توسط متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت انجام می شود.

A . دندانهایی که بعنوان پایه های اوردنچر انتخاب می شوند باید دارای پیش آگهی مناسب و مساعد همراه با ۳ تا ۴  میلی متر لثه چسبنده و حداقل ۶ میلی متر ساپورت استخوان آلوئول باشند . پروتزهای کامل زمانی مورد استفاده می کنند که پیش آگهی عمومی دندانهای باقیمانده hopeless باشد ابا این حال دندانهای استراتژیک می توانند تحت شرایطی که استرس های مکانیکی کمتری به اورنچر وارد میشود ، در زیر اوردنچر باقی بمانند بیماری پریودنتال قابل درمان امکان پذیر بودن درمان اندو امکان ترمیم فاکتورهای حیاتی هستند هنگامی که ساختمان تاجی کوتاه شود و به شکل کنبدی درآید نسبت تاج به ریشه بهتر شده و لقی دندان کاهش می یابد. معاینات فوق توسط متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت انجام می شود.

B . سایر فاکتورهای مهم پروتزی نیز باید توسط متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت دندان ارزیابی شوند . عموما نیاز به ساپورت در فک پایین بدلیل کمتر بودن سطح ریج باقیمانده  و مشکل بدست آوردن یک سیل مناسب نسبت به فک بالا بیشتر است وجود ریجی که به شدت تحلیل رفته است عاملی است که نیاز به حفظ دندانها و استخوان را تشدید می کند .

نگهداری از دندان ها به هدف حفظ ریج های مناسب در طولانی مدت باید مدنظر باشد . میزان اهمیت دندانهایی که بعنوان پایه های اوردنچر انتخاب شده اند توسط موقعیت آنها تعیین می شود . دندانهای کانین از این لحاظ بهترین هستند مگر اینکه آندرکات نسحی شدید در سمت فاسیال  آنها موجود باشد بین پایه های مجاور هم باید به اندازه عرض یک دندان فضا موجود باشد سایر فاکتورهای پروتزی مانند کمبود فضای اینتراکلوزال یا نیاز به قراردادن ایمپلنت ها در آینده می توانند درمان اوردنچر را غیر قابل قبول نمایند. همچنین باید متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت تعیین کند که پایه ها غیر فعال باشند یا فعال . یعنی اینکه آیا آنها بطور مکانیکی توسط اتچمنت ها به پروتز متصل شوند یا فقط یک ساپورت عمودی برای اوردنچر ایجاد کنند پایه های فعال تحت نیروهای سنگین بوده و نسبت به پایه های غیر فعال نیاز به ساپورت ریشه ای مستحکمتری دارند روش استفاده از مولرهای دو نیمه شده برای تامین ساپورت اضافی برایب اوردنچر تشریح شده است.

رستوریشن های رایج برای پایه های غیرفعالی که درمان اندو شده اند عبارتند از :

• یک ترمیم کلاس I آمالگام یا کامپازیت در داخل حفره دسترسی اندو که بعنوان یک ناحیه تحمل کننده فشار به خوبی پالیش گردیده و توسط ژل و دهانشویه فلوراید در مقابل پوسیدگی تقویت شده است .

• یک پست طلای ریختگی به همراه کوپینگی که ساختمانهای اکسپوز شده دندان را محافظت کرده و گیر آن از طریق پستی که در فوقانی کانال ریشه قرار گرفته فراهم می شود . بعد از گنبد شکل کردن دندان پایه باید حداکثر ۱ تا ۲ میلی متر از ارتفاع آن باقی بماند . در صورت استفاده از پست و کوپینگ ریختگی بیس اوردنچر نیز باید از فلز مشابهی انتخاب شود تا از سایش و خراب شدن آن جلوگیری شده و ارتفاع عمودی اکلوژن حفظ شود . معاینات فوق توسط متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت انجام می شود.

C . در نهایت موفقیت یا شکست درمان اوردنچر بستگی دارد به تمایل بیمار برای قبول مسئولیت در برابر درمان همکاری در خصوص جلسات درمانی دوره ای و حفظ بهداشت و کنترل پلاک در ابتدا بیمار باید درمان اندو و درمان پریودنتال که ممکن است شامل پیوند لثه در صورت کم بودند عرض لثه چسبنده، باشد را بپذیرد. یک برنامه بهداشتی  دقیق و استفاد روزانه از فلوراید باید توسط بیمار دنبال شود لازم است که بیمار در فواصل منظم برای بررسی های لازم و انجام درمانهای نگهدارنده به مطب دندانپزشک متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت مراجعه کند . فقط بیمارانی که تعهد واضحی نسبت به این نوع درمان دارند باید انتخاب شوند .

پروتز ثابت یا پارسیل متحرک یا ایمپلنت ها .کدامیک توسط بیماران قابل قبول است؟

بعنوان یک قانون کلی ، جایگزین کردن دندان به روش ثابت بدلیل راحتی و پذیرش بیشتر از سوی بیمار نسبت به رستوریشن های متحرک ارجح است از سوی دیگرپروتز پارسیل متحرک ( RPD) برای تمام بیماران بی دندانی پارسیل قابل طراحی است و پروتز ثابت ( FPD) نیاز به ساپورت بیومکانیکی کافی از دندان یا ایمپلنت ها دارد .

ایمپلنت ها نیاز به  مقدار کافی استخوان دارند و همچنین دارای  ریسکی کم ولی همیشگی در مورد عدم برقراری اتصال با استخوان می باشند. بعلاوه مسائل مالی می تواند محدودکننده باشد ممکن است در خصوص بیماری که امکان تهیه یک رستوریشن ثابت برای وی وجود دارد. بدلیل گران بودن آن پروتز متحرک انتخاب شود .

معاینات لازم برای بررسی بهترین روش برای بیمار توسط متخصص پروتزهای دندانی و ایمپلنت انجام می شود و پس از پیشنهاد روش های مناسب و انتخاب بیمار، درمان آغاز میگردد.