بیلیچینگ و سفید کردن دندان

دکتر شیرین لواف متخصص پروتز دندان متخصص پروتز دندان و ایمپلنت وزیبایی و فلوشیپ ایمپلنت دندان و دانشیار و عضوهیات علمی دانشگاه

بیلیچینگ چیست؟

سفید کردن دندانها یا بلیچینگ درمانی است که در آن بد رنگیهای ذاتی دندانها و تغییر رنگ دندانی در اثر ضربه یا عصب کشی را بر طرف نموده و باعث سفید شدن دندانها می شود.

انواع درمان های سفید کننده

عموماً سفید سازی دندان ها را می توان در وهله اول به دو گونه درمان برای دندانهای زنده و غیر زنده تقسیم نمود در مرحله بعدی ، دندان های غیر زنده را می توان در مطب یا خارج از مطب مشتمل بر استقرار مواد در داخل یا خارج از دندان ها است که به شکلی فعال دندان را در حین اینکه بیمار از مطب خارج است سفید می نماید روش سفید سازی در داخل مطب تمامی عمل سفید کردن را در حین درمان در مطب دندانپزشکی به انجام می رساند.

سفید کردن دندان های زنده را نیز می توان به روش داخل مطب یا به نوعی روش خارج از مطب (در منزل) انتخاب نمود. روش های داخل مطب مشتمل بر استقرار ماده سفید کننده روی سطح دندان های جداسازی شده توسط رابردم بوده و ممکن است شامل فعال سازی فرآیند به کمک حرارت یا نور باشد . سفید سازی در منزل از نوعی عامل سفید کننده متفاوت استفاده می کند که در داخل قاشقکی اختصاصی که برای بیمار ساخته شده استقرار یافته و بیمار این قاشفک رادر منزل بر دندان های خود می نهد . این عمل معمولاً در طی ساعات خواب انجام می پذیرد.

سفید سازی یا بیلیچینگ دندان های غیر زنده

سفید سازی دندان های غیر زنده اختصاصاً مربوط به بدرنگی های ناشی از محصولات عناصر خونی در اثر ورود تروما یا درمان های ریشه می باشد . یک روش رایج سفید سازی از هیدروژن پراکساید ۳۰ درصد که در داخل اتاقک پالپ به توسط یک یا و دو روش نهاده می شود ، سود می جوید . روش تسهیل شونده یا حرارت ،

حرارت را برای چندین بار طی دوره زمانی ۳۰ دقیقه ای بر محلول نهاده شده در اتاقک پالپ اعمال می نماید که آن را فعال نموده و در پایان هر مرحله مجدداً محلول به داخل اتاقک پالپ منتقل می گردد. روش دیگری که اصطلاحا سفید کردن در حین راه رفتن خوانده می شود از مخلوطی از هیدروژن پراکساید ۳۰ درصد و سدیم پریورات نوعی خمیر تهیه می نماید که پس از نهاده شدن در اتاقک پالپ دهانه محفظه مسدود گردیده و به محلول فرصت داده می شود که طی چند روز فعالیت خویش را انجام دهد .

هر دو این روش ها به میزانی مشابه موثرند. سفید کردن داخلی با هر یک از این دو روش بازگشت رنگ دندان ها را به رنگ مطلوب در ۸۳ الی ۸۹ درصد موارد نشان داده اند. سایر انتخاب ها مشتمل بر استفاده از سدیم پریورات به تنهایی یا کارباماید پراکساید ۱۰ درصد نهاده شده در اتاقک پالپ می باشد. این توفیق دراز مدت نبوده و در غالب موارد دوام آن طولانی نیست . با گذشت ۱ تا ۵ سال تنها ۳۵ تا ۵۰ درصد دندان ها رنگ مطلوب خویش را از نظر زیبایی حفظ می نماید . بنابراین ، فرآیند بایستی هر از گاه یک بار تکرار گردد . متاسفانه ، سفید سازی مجدد برای دندانی که ازداخل به کمک رزین کامپازیت ترمیم شده است نوعی مشکل محسوب می گردد.

تلاش در جهت سفید سازی مجدد نیازمند برداشت تمامی رزین کامپازیت قبلا اتصال یافته عنوان ترمیم می باشد . چنین برداشتی عموماً منجر به برداشت اضافی نسوج دندانی شده ، که نهایتا دندان را تضعیف می نماید . انتخاب درمانی بهتر هنگامی که دندان مورد سفید سازی داخلی قرار گرفته و با رزین کامپازیت ترمیم شده است ، سفید کردن دندان از خارج با استفاده از روش های مشابه با سفید سازی دندان های زنده می باشد .

سفید کردن یا بیلیچینگ دندان های زنده

سفید کردن دندان های زنده را ممکن است بتوان به یک یا دو روش انجام داد که هر یک از آنها می تواند دارای زیر گونه های مختلفی باشد. روش سفید کردن دندان های زنده در مطب در حال حاضر به اندازه سفید کردن دندان ها درمنزل رایج نیست . ولی از نظر تاریخچه این روش با توفیق همراه بوده و موارد تجویز قطعی برای کاربرد آن وجود دارد.

روش سفید کردن دندان یا بیلیچینگ دندان های زنده در مطب

روش سفیدکردن دندان های زنده در مطب عموماً از هیدروژن پراکساید ۳۵ درصد محلول که مستقیماً روی سطح دندان ها استقرار می یابد استفاده نموده و ممکن است مشتمل بر کاربرد حرارت یا نور برای فعال سازی و یا آزاد سازی پراکساید ها باشد . به دلیل غلظت هیدروژن پراکساید بالا در این روش نسوج نرم بایستی به خوبی از ایجاد آسیب حفظ گردد ( شکل ۸-۱۵) این روش بدین جهت اتخاذ شده است که به سرعت اثرات سفید کنندگی را بر نقاط محدود اعمال نموده و تحمل بیمار را در پی داشته باشد .

این روش برای حصول نتایج سریع تر و یادر بیمارانی که ممکن است مشکلاتی را به دنبال رعایت رژیم سفید سازی در منزل داشته باشند تجویزمی گردد . معایب احتمالی متعددی بر این روش موجود است . هزینه این روش معمولاً بالاتر است چرا که وقت بیشتری رادر کنار صندلی نیاز دارد ، احتمال آسیب به بافت ها به دلیل غلیظ بودن عامل را می توان انتظار داشت و نتایج ممکن است به خوبی روش آرام تر سفید کردن در منزل نباشد .

روش سفید کردن یا بیلیچینگ دندان های زنده در منزل

سفید کردن دندان های زنده در منزل به بیشترین میزان رواج مورد استفاده قرار گرفته و علت این امر سهولت کاربدی و ارزانتر بودن چنین خدماتی برای بیمار است . این نوع درمان از نوعی قاشفک های اختصاصی ویژه  که با محلول کارباماید پراکساید ۱۰ درصد پر می شوند استفاده می کند . ( حدوداً معادل با محلول ۴/۳ درصدی هیدورژن پراکساید ) .

با وجود اینکه این فرایند نیازمند تماس طولانی تر در مقایسه با روش سفید کردن است سازندگان کارباماید پراکساید در در غلظت های متفاوتی ارائه نموده اند که از حدود ۱۰ درصدتا بیش از ۲۰ درصد متفاوت می باشد ، ولی بهترین ترکیب از لحاظ ایمنی و محدودیت اثرات جانبی و سرعت عملکرد کارباماید پراکساید محلول ۱۰ درصد است که چنین محلولی را جامعه دندانپزشکی امریکا ( ADA) تایید کرده است .

محصولاتی که بر چسب تایید ADA را دارا می باشند از مجموعه ای از آزمون های کفایت استاندارد و کفایت ایمنی بسیار سختگیرانه سربلند بیرون آمده اند . تخمینی بیانگر این نکته است که حدود ۹۰ درصد دندانپزشکان از کارباماید پراکساید ۱۰ درصد جهت سفید کردن دندان های زنده در منزل استفاده می نماید .

عوامل ایمنی

نگرانی ها در باب ایمنی مشتمل اند بر : مشکلات دندانی پالپی ، واکنش ساختمان های دهانی مجاور و پریودنتال و اثرات سیستمیک )

موارد تجویز سفید کردن یا بیلیچینگ دندان ها

مورد تجویز الویه سفید کردن عدم رضایت بیمار از رنگ دندان خویش است باوجود این که عامل بدرنگی میزان موفقیت و سرعت به حداقل رساندن یا رفع بدرنگی را تحت تاثیر قرار می دهد ، ولی نشان داده شده است که حتی پایدارترین بدرنگی ها را می توان سفید نمود ، البته در صورتی که درمان به میزان کافی تداوم یابد . سفید کردن را می توان به جای ترمیم های رزین کامپازیتاتصال یابنده و نیروهای چینی ، یا روکش ها مورد استفاده قرار داد تا رنک دندان بهبود یابد .

بیماران ممکن است از نتایج سفید کردند رضایت داشته باشند چرا که نیازی به انجام درمان های مجهاجم تر وجود نخواهد داشت حتی در صورتی که ونیرهای چینی ضرورت یابند رنگ روشن تر دندان های سفید شده امکان استفاده از ونیرهای سفید تر و شفاف تری را فراهم می سازد که ظاهری طبیعی را در پی خواهد داشت سایر موارد تجویز مشتمل بر افزایش عمر زیبایی روکش های موجود در حالتی که سفید تر از رنگ دندان های طبیعی هستند می باشد. طی این روش رنگ دندان های طبیعی به رنگ روکش موجود نزدیک  شده و ظاهر  زیباتر می گردد. مورد تجویز دیگر درمان تک دندانی تیره می باشد که می تواند زنده یا مرده باشد .

موارد عدم تجویز سفید کردن یا بیلیچینگ دندان ها

با وجود اینکه سفید کردن عملی موثر در ایمن و کمکی سودمند در بهبود بخشی ظاهر دندان ها است ، ولیتمامی دندان های بدرنگ نیازمند سفید کردن نیستند . رنگدانه های سطحی یا خارجی را می توان به طور کامل به کمک لاستیک های فنجانی همراه با خمیر پروفیلاکسی و یا سایش سب سطح با ابزاهای پرداخت چرخنده برداشت . حذف ضایعات بدرنگ و یا ترمیم  های تیره و استفرار ماده رنگ دندان ممکن است به خوبی بهبودی چشمگیر در ظاهر دندان ایجاد نماید .

بیماران دارای دندان های حساس عموماً داوطلبین خوبی برای سفیدکردند دندان ها نیستند عمل سفید کردن دندان ها در مطب هیج وجه برای سفید کردن دندان های اطفال دارای پالپ های وسیع یا دندانهای دارای ترک تجویز نمی گردد . عمل سفید کردن در منزل عموما برای زنان باردار یاافراد حساس به اجزاء موجود درماده کارباماید پراکساید توصیه نمی شود .

موارد عدم تجویز معدودی برای سفید کردن وجود دارد . بدین دلیل که برخی از شواهد درباب اثرات سرطان زاریی پراکسیدها موجود می باشد عاقلانه این است که از بیمار درخواست نماییم درحین دوره درمان از مصرف تنباکو خودداری نماید . بااین که هیچ گونه شواهدی در باب مضر بودن  سفید کردن دندان ها برای جنین یا نوزادان در دست نیست ولی پیشنهاد شده است که زنان شیرده  یا باردار تحت سفید کردن دندان ها قرار نگیرند چرا که این عمل تحریک لثه ای را به دنبال داشته و افزون بر این برای دو گروه  فوق بلع دارو به طور کلی محدویت هایی را در بر دارد .

بیماران درای ترمیم های زیبایی موجود بایستی آگاه گردند که هنگامی که این عمل موجب روشن تر شدن رنگ دندان هایشان گردید ، ممکن است ترمیم ها نسبت به دندان های تغییر یافته تیره تر و نازیباتر جلوه کند . نیاز به انجام ترمیم های جدیدتر و روشن تر را بایستی برای بیمار تشریح نمود .

برخی از دندان ها ممکن است بههر یک از دلایل متعدد بسیار حساس گردند . موارد عدم تجویز انجام سفیدکردن در مطب با غلظت های بالای هیدورژن پراکساید مشتمل بر دندان هایی است که دارای پالپ های بی نهایت بزرگند ، سطوح ریشه ای آنها عریان گشته و یا مقادیر زیادی از مینا را از دست داده اند . در یک مطالعه ، ناتانسون و پارا مشخص نمودند که هیچ گونه تفاوت چشمگیری در حساسیت توسط بیماران جوان در قیاس با بیماران مسن تر مشاهده نمی گردد ، بنابراین بزرگتر بودن اندازه پالپ  ممکن است عاملی اساسی نباشد .

در مطالعه ای در باب سفید کردن در منزل با کمک کارباماید پراکساید، لئونارد و همکاران وی مشخص نمودند که نمی توان پیش بینی نمود که کدامیک از بیمارانی که سابقه ای از دندان های حساس دارند و ببیش از یک جلسه  سفید کردنددر هرو روز برای آنها انجام شده حساسیت را تجربه خواهند نمود . سایر عوامل شاخص دیگر نیز همچون اندازه پالپ ، عریان بودن عاج ، ترک ها ، تجلیل لثه ، پوسیدگی ها ، جنسیت  یاسن بیمار ، یا سایر ویژگی های فیزیکی شاخص های اولیه تعیین افرادی که بعدها حساسیت را تجربه می کردند نبوده است .

بدین دلیل که سفید کردن تمایل به ایجاد مقادیری از حساسیت تحت شرایط معمول دارد به بیمارانی که از قبل دندان های حساس داشته اند بایستی آگاه گردند که حساسیت آنها افزایش یافته و چنین حساسیتی احتمالاً گذرا خواهد بود . در صورتی که این امر ایجاد مشکل نماید ، استقرار نوعی عامل حساسیت زدا درمحلول سفید کننده  یا به عنوان مکمل هرام با آن می تواند موهر واقع گردد. چنین عواملی می توانند فلوراید یا نیترات پتاسیم باشند. این امر زمان مورد نیاز برای حصول رنگ منایب و روشن شدن  کافی در دندان ها را طولانی می نماید .

بیماران دارای سابقه از اختلالات فکی گیجگاهی ( TMD) ممکن است داوطلبین خوبی برای سفید کردن در منزل نباشد یا ممکن است نیازمند استفادهاز قاشقک ها برای طول روز به تنهایی باشند .

آموزش بیمار نسبت به بیلیچینگ

بیمار نیازمند کسب آگاهی خوب درباب عمل سفید کردن دندانهاست . مطب یا کلینیک درمانگر بایستی اطلاعاتی را در دسترس هر بیمار قرار دهد که فرآیند را توضیح داده ، پیش آگهی ها را مشخص نموده ، تذکرات و عوارض جانبی احتمالی را روشن ساخته ، و تعداد دفعات ملاقات و کل زمان مورد نیاز و نتایج محتمل را نیز پیش بینی نماید . دندانپزشک بایستی برای بیمار تشرح نماید که چرا  درمان خاصی برای وی انتخاب شده است . مراحل هر درمان و تبعات آن و علل عدم انجام هر مرحله بایستی مشخص گردد .

برای انجام روش سفید کردن در منزل طریقه طریقه پر کردن و نهادن قاشقک جاوی مواد سفید کننده در دهان ، بایستی برای بیمار تشریح شده  و به خوبی به وی تفهیم گردد همچنین مدت زمانی که هر بار قاشقک بایستی در دهان نهاده شود ، باید به خوبی مشخص گردد . هر گونه پرسش بیمار بایستی پاسخ داده شده و در هر ملاقات تمامی پرسش های بیمار پاسخ مربوطه را دریافت کند .

بیمار بایستی پرسشنامه ای مشخص را امضاء نموده که بیانگر این نکته باشد که وی به خوبی از چگونگی فرآیند مطلع بوده از زمان مورد انتظار و نتیجه نهایی آگاهی داشته هر گونه عوارض جانبی را می پذیرد . پرسشنامه مزبور همچنین بایستی سایر انتخاب های درمانی را در چنین وضعیت هایی در برگرفته و درمان هایی را که برای جبران عدم توفیق سفید کردن ضرورت می یابند به خوبی مشخص و تفهیم نمایند .

سفید کردن یا بیلیچینگ در مطب به کمک لیزر

لیزرهای دندانپزشکی توسط برخی از سازندگان برای کاربرد در جریان سفید کردن دندان ها پیشنهاد شده اند . چنین اظهار نظر می شود که لیزر انرژی نیرومندی را فراهم می آورد که موجب عملکرد هیدروژن پراکساید  به شکلی بهتر و سریعتر یا ارتقاء آزاد سازی ماده اکسید  کننده می گردد .

نگرانی های چندی بر حسب توع لیزر مصرفی و همچنین مدت زمان قرار گیری در معرض آن تفاوت می نماید . درجه حرارت های ایجاد شده توسط چنین منبع انرژی ، که تحت تاثیر خواص جذب کنندگی مینا و عاج قرار دارد می تواند بسیار زیاد باشد .سطح حرارت نیز حاصل نوع لیزر مصرفی است . لیزرهای آرگون ، هنگامی که به صورت مناسب مورد استفاده قرار گیرند تغییرات درجه حرارت بسیار اندکی را در پالپ ایجاد می نماید .

یکی از سازندگان چنین پیشنهاد می کند که از لیزر آرگون با طول موج ۴۸۸ نانومتر به مدت ۳۰ ثانیه استفاده شود تا فعالیت ژل سفید کننده تسهیل گردد . ژل روی سطح دندان به مدت ۳ دقیقه باقی مانده و به دنبال آن شسته می شود . این عمل برای ۴ تا ۶ مرتبه تکرار می گردد.

یک روش دیگر با استفاده از لیزر است که پس از استفاده از لیزر آرگون به کار گرفته میشود تا نفوذ عمیق تر پراکساید را به داخل نسج دندانی به همراه داشته باشد . گزارش های پراکنده بیانگر این موضوع بوده اند که دردهای پس از درمان شدید تا متوسط و حساسیت هایی را بدین روش ها می توان مشاهده نمود .

برعکس ، تحریک پالپی یا حتی نکروز آن با استفاده از کاربردلیزر  برا برای انجام عمل سفید کردند دندان ها پیشنهاد نمی نماید . مطالعات انجام شده در باب سفید کردن به کمک لیزر تا امروز بیانگر هیچ گونه نتایج بهتری در مقایسه با روش های دیگر سفیدکردن در مطب نمی باشد.

نتایج حاصله بدین روشها احتمالا به خوبی نتایخ حاصله با روش های سفیدکردن در منزل می باشند . می توان از لیزر آرگون به جای دستگاه های سخت کننده نوری معمولی استفاه نمود البته چنین امری در صورتی است که از توصیه هایسازنده به دقت تبعیت گردد .

بخاطر سپردن این نکته حائز اهمیت است که هیدروژن پراکساید عمل سفید کردن را انجام میدهد نه لیزر. عمل لیزر صرفا به عنوان نوعی منبع حرارتی برای فعال کردن عامل سفید کنندهاست درست به همان روشی که دستگاه های نوری معمولی عمل خویش راانجام می دهند تنها مزیت احتمالیاین روش سرعت بیشتر فراهم سازی حرارت می باشد .

معایب این روش قیمت بالاتر خود لیزر می باشدکه موجب انتقال هزینه های بیشتر بیمار و احتمال بروز آسیب هایی در پالپ و نسوج پریودنتال مجاور می باشد .

روش سفید کردن یا بیلیچینگ دندان ها در منزل

روش سفید کردن دندان ها در منزل نیازمند کسب سابقه و تاریخچه کامل و دقیق دندانپزشکی و پزشکی بیمار و انجام معاینات بالینی کامل و حصول رادیوگرافی مورد نیاز از دندان های مورد درمان می باشد این روش همچنین نیازمند گرفتن قالب هایی برای ساخت مدل های مخصص تهیه قاشقک می باشد . پس از ساخت قاشفک ها ، جلسه ای از ملاقات برای نشان دادن روش استقرار قاشقک ها در دهان مورد نیاز است .

البته در صورتی که بتوان تری  را هنگامی که بیمار حضور دارد ساخت نیازی بدین جلسه توجیهی نخواهد بود . برخی از دندانپزشکان تمایل دارند که هر هفته بیمار خویش را به طور منظم در ملاقات های بعدی معاینه نمایند تا میزان پیشرفت و همکاری بیمار را ارزیابی نموده و تشخیص دهند . حال آن که برخی دیگر از دندانپزشکان تمایل دارند که بیمار را پس از تکمیل دوره درمانی ملاقات نمایند .

درمان تک فوسی از احتمال بروز عوارض جانبی خواهد کاست و همچنین هزینه اولیه و میزان پیشرفت درمان را توجیه می نماید. گذاشتن ملاقات های اضافی در فاصله هر درمان می تواند همکاری بیمار را افزایش داده و درمان را بهبود بخشد ، منتها چنین امری منجر به افزایش هزینه درمان نیز خواهد شد . طرح درمان حساسیت و تعیین کل زمان درمان بایستی در خلال ملاقات اول با بیمار مورد بررسی قرار گیرد .

توصیه هایی به بیمار در هنگام انجام سفید کردن درمنزل

توصیه هایی که بایستی به بیمار ارائه نمود عبارتند از : انتظارات و طول دوره درمانی ، روش استقرار عامل سفید کننده ، دفعات و طول مدت زمانی که قاشقک در دهان گذارده می شود ، حساسیت های دندانی و تحریکات بافتی و مشکلات مربوط به آنها ، ملاقات های حد فاصل بین دفعات استفادهاز قاشفک و تغییراتی که در کل هزینه مربوط به فرآیند درمان محتمل به وقوع است .

این نکته حایز اهمیت است که بیمار در یابد که فرآیند کار به چه صورت بوده و بتواند قضاوت صحیحی در باب روش درمان به عمل آورد ( به عنوان مثال این نکته را بداند که بایستی استفاده از قاشقک را در صورت احساس آغاز حساسیت به مدت ۱تا ۲ روز به تعویض بیاندازد ) . بیمار بایستی ایجاد هرگونه مشکلی را تشخیص داده  و در مراحل اول آن را به دندانپزشک منعکس نماید . با وجود این که این فرآیند توسط دندانپزشک هدایت و کنترل می شود ولی قسمت اعظم آن در خارج از دید دندانپزشک انجام می شود لذا بیمار خود به عنوان نوعی کنترل کننده پیشرفت درمان مطرح می گردد .

بایستی به بیمار پیشنهاد نمود  که آنقدر از محلول در داخل قاشقک خویش قرار دهد که سطوح  فیشیال توسط ماده  در تمامی دندان های هدف پوشانده شده و بدین ترتیب حتی تا عقبی ترین دندان ها های قابل رویت در دهان مایع یا محلول گسترش یابد . بیمار باید بداند که ماده سفید کننده بایستی روی تمامی دندان هایی که در حین لبخند قابل مشاهده  هستند و یا در حین صحبت کردن نمودار  می گردند مستقر گردد . برداشتن و نشاندن قاشقک بایستی برای بیمار نشان داده شود تا اطمینان از عدم وجود هرگونه مشکلی در توانایی بیمار برای انجام این مهم حاصل آید . بیمار بایستی حین نشاندن و برداشتن قاشقک هیچ کونه دشواری یا آسیبی را تجربه ننماید . برای اجتناب از بروز آسیب به بافت ها قاشقک بایستی ابتدا از ناحیه آسیای بزرگ دوم بلند شده و در ناحیه نیش ها به کمک فشار ناخن از محل جابجا گردد .

جایگزین هایی برای عمل سفید کردن

جایگزین های عمل سفید کردن در ارتباط با بافت دندانی و یا نسوج لثه ای درمان هایی مهاجم ترند . این درمان ها مشتمل بر ریزسابی درشت سابی ، و نیرهای کامپازیت اتصال یابنده ، و نیروهای چینی و ترمیم های فلز چینی یا چینی با وجود این که تمامی این روش های درمانی جایگزین کارایی خویش را اثبات نموده اند ، ولی متکی بر برداشت نسوج دندانی و یاافزودن مقادیری ماده به دندان می باشند ، که ممکن است منجر به حجیم تر از حد شدن ویا بروز صدمات در بافت ها گردند .

سفید کردن قبل و پس از استقرار ونیرها

دندان های بدرنگ را میتوان به کمکم ترمیم های اتصال یابنده پوشاند و یا بدرنگی زیر آنها را محو نمود . این امر امکان پذیر است که ماده ای را بر سطح قرارداد بدون اینکه نسجی از دندان برداشته شود  یا این که میزان برداشت نسج اندک باشد. دندان ها را می توان ابتدا به کمک ریزسابی یا درشت سابی آماده نمود تا نواحی بدرنگ برداشته شده سپس عمل اسید اچ انجام پذیرد .

مواد زیبایی ، همانند کامپازیت یا چینی  در مرحله بعدی به دندان متصل می گردد تا رنگ مناسب و شکل مطلوب را حاصل نماید . البته ظاهر طبیعی سطح ونیر شده بستگی شدیدی به میزان نور انعکاسی از نسوج دندانی زیرین دارد . در صورتی که نسوج دندانی به شدت بدرنگی تیره ای داشته باشند ، بدرنگی از میان رزین کامپازیت شفاف یا ونیر چینی عبود خواهد نمود . تنها راه حل ساخت ونیرهایی باماده ضحیم تر و شفافیت کمتر است .

برای اجتناب از ازیاد حجم دندان یا ترمیم ضروری استکه مقادیر بیشتری از نسج فیشیال و پروگزیمال دندان برداشته شودتا اهداف عملکردی زیبایی ترمی حاصل آید . سفید کردن موفقیت آمیز نیاز به استقرار ونیرهای ضخیم تر و برداشت نسج دندانی بیشتر رامنتفی  می سازد . حتی در دندان هایی که از قبل ونیر دریافت کرده اند نیز سفید کردن امکان پذیر است. سفیدکردن دندان ها از سطح لینگوال می تواند رنگ آشکار شفاف ترمیم را بر روی سطح فیشیال تغییر دهد و بدین شکل زیبایی را بهبود بخشد.

سخن پایانی 

در این مطلب به بررسی کامل بیلیچینگ دندان پرداختیم. برای دریافت مشاوره و رزرو نوبت از طریق شماره تماس‌های زیر با مطب تخصصی دندانپزشکی پاسداران ارتباط برقرار کنید. مطب تخصصی دندانپزشکی پاسداران با حضور دوتن از متخصصین دانشگاهی و اساتید و اعضای هیات علمی دانشگاه و رتبه اول بورد تخصصی کشوری با کیفیت عالی و تعرفه مناسب آماده ارائه خدمات تخصصی و عمومی دندانپزشکی به شما عزیزان می باشد. خدمات ارائه شده در مطب شامل درمان‌های ترمیمی و زیبایی، لامینیت، عصب کشی(اندو)، جراحی لثه، جراحی دندان عقل، جراحی ضایعات و کیست‌های دندانی(اپیکو)، جرمگیری و بروساژ دندانی، سفید کردن دندان‌ها (بلیچینگ) با لیزر، پروتزهای ثابت (انواع روکش‌های چینی، تمام سرامیک، زیرکونیا و….)، پروتزهای متکی بر ایمپلنت‌های دندانی، پروتزهای متحرک(ساخت دندانهای مصنوعی و پارسیل)، جراحی ایمپلنت، جراحی ضایعات، کیست‌ها و تومورهای فکی می‌باشد.