فتودینامیک تراپی:
فتودینامیک تراپی تکنیکی است که بر اساس آن با تابش اشعه لیزر در حضور رنگ (Dye) باعث افزایش اکسیداسیون در سلول های هدف شده و در نتیجه با تخریب دیوارۀ سلولی و غیر فعال شدن پروتئین سلولی باعث نابودی کاندیدا خواهد شد. فتودینامیک تراپی به عنوان تکنیکی در درمان عفونت مطرح است که با دو اثر photo chemical و photo thermal می تواند باکتری ها را از بین ببرد. در روش فتوترمال انرژی بالا باعث انهدام باکتری ها می شود در حالی که در روش فتوکمیکال باکتری به دنبال تابش اشعه ماده ی حساس به نور (pothosensitizer) متصل به باکتری فعال شده و مواد سمی برای باکتری تولید کرده و باعث انهدام آن می شود.
[lwptoc]
تاریخچه ی فتودینامیک تراپی به منظور ضدمیکروبی و استفاده از مواد حساس به نور به زمان قبل از شیمی درمانی برمی گردد. paul Ehrilch در ابتدای قرن بیستم با ارزیابی روی آثار رنگ کردن با رنگ های anilin روی سلول های میکروبی و حیوانی توانست اصول انتخابی بودن را فرموله کند و شیمی درمانی جدید را پایه گذاری کند. تحقیقات ایشان اصول فتودینامیک تراپی ضدمیکروبی را پایه گذاری کرد.
از سال ۱۹۲۴ به بعد تحقیقات زیادی روی نتایج فتودینامیک تراپی به عنوان یک روش غیرمهاجم برای درمان سرطان هایی از قبیل ریه مری مثانه و پوست انجام شده و در نهایت در سال ۱۹۷۵ توانستند با این روش سرطان پوست را درمان کنند.
کاربرد این روش اخیرا به طور چشمگیری در رشته ی دندان پزشکی و برای درمان عفونت های باکتریایی و قارچی و سرطان های دهان و تشخیص بدخیمی های ضایعات دهان مورد توجه قرار گرفته است.
تکنیک درمانی فتودینامیک برای درمان انواع مختلفی از سرطان های دهان ، مری، ریه و بیماری های غیر سرطانی مانند عفونت های پوستی و پسوریازیس و انواع خاصی از بیماری های رتینا مورد استفاده قرار گرفته است.
Chan در مطالعه های خود مشخص نمود که باکتری های Actinobacillus Actinomyceten و Prophyromonas Ginginals و Fusibacterium Nucleatom پس از پرتوتابی با لیزر هلیم – نئون ( mm ۶۳۲) در حضور یا غیاب رنگ متیلن بلو تا ۶۰% نابود شده اند.
در پژوهش مشابهی همین ۳ میکرو ارگانیسم با چندین رنگ مختلف پرتو تابی شده اند و مشخص گردیده که فقط دو رنگ متیلن بلو و تولیدن بلو خاصیت کشندگی میکروبی را پس از پرتو درمانی نشان داده اند.
به طور خلاصه می توان گفت فتودینامیک تراپی روش درمانی جدیدی است که شامل بر هم کنش نور، یک مادۀ حساس به نور و یک سلول زنده می باشد. هریک از این عوامل به تنهایی بی ضرر و غیر فعال بوده ولی وقتی با اکسیژن ترکیب می شوند می توانند عامل سمی کشنده ای را که سلول های تومور یا میکرو ارگانیسم را غیر فعال می کنند تولید نمایند. این باعث احتمال بیشتر انتخاب بافت های بیمار می شود. چون فقط سلول هایی که به طور همزمان تحت اثر مادۀ حساس به نور، نور و اکسیژن قرار می گیرند دچار اثرات سیتوتوکسیک می گردند.
متیلن بلو ( Methylene Blue )
متیلن بلو مادۀ حساس به نور مؤثر در غیر فعال سازی باکتری، ویروس و قارچ هستند. متیلن بلو ها می توانند با غشای باکتریال مداخله کنند. کاربرد متیلن بلو به صورت Invivo به دلیل کاهش آن توسط آنزیم های سلولی به یک شکل بی رنگ که از لحاظ فتوشیمیایی غیر فعال است محدود می شود. از خانواده ی فنوتیازین هاست و در کاهش باکتری ها و قارچ ها اثر دارد.
نزدیک به یک قرن پیش خاصیت ضدباکتریایی فنوتیازین ها (متیلن بلو) شناخته شد. متیلن بلوخاصیت سمی بافتی بسیار کمی دارد و در درمان مت هموگلوبینمی، آنسفالوپاتی، سنگ کلیه و مسمومیت با سیانید در پزشکی کاربرد دارد. متیلن بلو ۰/۵% برای رنگ آمیزی مری بیماران با تاریخچه Barrett و ضایعات ریوی در بیماران مبتلا به سرطان ریه استفاده می شود. متیلن بلو به صورت دهانی و IV با دوزهای بالا بدون سمیت می تواند مورد استفاده قرار گیرد. همچنین این ماده در طول موج های بیشتر از nm620 خاصیت جذب بالایی دارد. به دلیل خاصیت سمیت کم در پزشکی بسیار کاربرد دارد و به دلیل قدرت فعال سازی نوری ضدمیکروبی رنگ ایده آلی در تخریب قارچ هاست.
متیلن بلو یکی از ماده های حساس به نوری که به طور گسترده در مطالعات مورد بررسی قرار گرفته و میل ترکیبی به بازهای گوانین DNA دارد که در نتیجه باعث می شود ROS در نزدیک DNA تولید شود و با بازهای نو کلئیک اسید تداخل ایجاد می کند.
عصارۀ زردچوبه
زردچوبه (با نام علمی Curcumin Longa) نوعی گیاه و ادویه است که از آن گیاه تهیه می شود. زردچوبه از ردۀ زنجبیل دارها (Zingiberidae)، رستۀ زنجبیل ها، تیرۀ زنجبیلیان، گونۀ زردچوبه ای ها (Curcuma) است.
پودر زردچوبه به رنگ زرد تیره است که یکی از پرکاربردترین ادویه جات به شمار می رود. رویشگاه اصلی این گیاه هند است و قسمت اصلی ادویه معروف کاری را در غذاهای هندی تشکیل می دهد و همچنین این ماده جزء داروهای سنتی پزشکی از قدیم بوده است که به صورت های خوراکی، موضعی و استنشاقی برای درمان انواع مختلفی از بیماری ها به کار می رود.
زردچوبه به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی قوی خود یکی از مؤثرترین مواد در جلوگیری از سرطانی شدن سلول های بدن است. این گیاه موجب افزایش ترشح انسولین و کاهش قند خون در بیماران دیابتی می گردد گفته شده است که زردچوبه می تواند شدت علائم بیماری آلزایمر را کاهش دهد، همچنین مادۀ مؤثر و فعال زردچوبه به نام (CurCumin) اثرات ضد التهابی و ضد درد شبیه داروهای مسکن معمولی و همچنین دارای اثرات ضد باکتریایی و ضد ویروسی و ضد قارچی می باشد. اثرات ضد التهابی کورکومین (CurCumin) با اثر ضد التهابی داروهای استروئیدی و غیر استروئیدی، فنیل بوتازون، قابل مقایسه است. این دارو با مهار سنتز پروستاگندین های التهابی، اثر ضد التهاب خودرو آشکار می سازد. در مطالعه روی موش صحرایی اثر مهار کنندۀ کورکومین سدیم mg3 به ازای هر کیلوگرم وزن موجب مهار لیپوکسی ژناز و سیکلواکسیژناز می شود.
در Ayurved (Indian Traditional Medicine) زردچوبه برای هدف های مختلفی از جمله به صورت موضعی روی پوست برای درمان زخم ها، بیماری های تاولی مثل پمفیگوس، هرپس زوستر برای عفونت های انگلی پوست و همچنین آکنه مورد استفاده قرار گرفته است.
همچنین به صورت خوراکی برای درمان رایج سرماخوردگی و بیماری های کبدی و بیماری های مجرای ادراری و به عنوان تصفیه کنندۀ خون گزارش شده است.
برای درمان رتینیت مزمن و همچنین زکام به صورت استنشاقی مورد استفاده قرار گرفته است. به خاطر خاصیت ضد التهابی قوی عصارۀ زردچوبه در درمان بیماری های خود ایمن، بسیار مؤثر بوده است.
Ames test: تحقیقات انجام شده توسط تست Ames نشان دار که عصارۀ زردچوبه دارای خاصیت موتاژنی نمی باشد.
در آزمایشاتی نشان داده شد که استفاده از دوز بسیار بالای زردچوبه موجب هپاتوکسیتی، در کبد خرگوش شده است ولی در ادامۀ تحقیقات دیده شد که دارای این Side Effect در کبد انسان نمی باشد، زیرا بدن انسان دارای متابولیسم های فراوانی می باشد و کبد می تواند از راه های مختلفی زردچوبه را متابولیزه کند، پس نشان می دهد که این ماده Safe است و دارای خاصیت ضد التهابی اثبات شده است.
مکانیسم اثر فتودینامیک تراپی:
بر یک روند چند مرحله ای استوار است. در مرحلۀ اول یک ترکیب حساسگر نوری که در محیط تاریک فاقد سمی می باشد، به صورت سیستمیک یا موضعی و در شرایط دور از نور تجویر می شود. بعد از اینکه نسبت به ترکیب حساسگر نوری در بافت مورد درمان به مقدار مناسب رسید دوز مشخصی از نور که با دقت تنظیم شده است. برای مدت خاصی که بستگی به مقدار انرژی لازم برای فعال کردن ترکیب حساسگر نوری دارد، مستقیماً روی بافت مبتلا تابانیده می شود.
مراقبت لازم برای حفظ انرژی در یک سطح ایمن برای بافت های سالم اطراف صورت می گیرد. فعال سازی ترکیب حساسگر نوری ناشی از واکنش های فتوشیمیایی است که عوامل سمی کشنده ای را تولید می کنند نظیر نمونه هایی از اکسیژن واکنش دهنده با سلول های بافت این رادیکال های سمی باعث مرگ سلولی و تخریب بافتی می شوند. کاربرد موفق PDT مبتنی بر تجمع طولانی ترکیب حساسگر نوری در سلول های بیمار و خروج سریع از سلول های بافت طبیعی می باشد.
ترکیبات حساسگر نوری (photo sensitizer): اولین ترکیب حساسگر نوری که برای استفادۀ بالینی در PDT پذیرفته شد فتوفرین بود اما به علت معایب متعدد به خصوص حساسیت طولانی مدت نسبت به نور، نسل های دوم و سوم ترکیبات حساسگر نوری مورد تحقیق قرار گرفتند. نسل دوم ترکیبات حساسگر نوری عموماً مواد مستقلی هستند و الزاماً از نوع پورفیرین ها نمی باشند و انتخابی بودن و فعال بودن آن ها پذیرفته شده است.
نسل سوم ترکیبات حساسگر نوری مکانیسم هدف زایی اضافی دارند برای مثال قابلیت اتصال به آنتی بادی های منونوکلئال را دارند.
و در حال حاضر در آمریکا، یک محلول محتوی الکل ۵ – Aminoluvinic (ALA) فقط به عنوان یک ترکیب حساسگر نوری پذیرفته شده و در لوله های پلاستیکی بسته بندی شده است که در هر یک دو آمپول شیشه ای وجود دارد که یکی حاوی یک پودر نگهدارنده ALA و دیگری حاوی محلول الکل در آب (Levulan) می باشد).
ویژگی های مادۀ حساس به نور عبارت اند از:
- از لحاظ شیمیایی خالص و دارای محتویات شناخته و ثابت باشد.
- محلول در آب باشد.
- در سیستم غشایی سلول قرار بگیرد.
- به صورت انتخابی توسط بافت هدف نگهداری شود
- حداقل سمیت تاریکی را داشته و فقط در حضور نور سایتوتوکسیک باشند.
مقالات و پایان نامه های تحقیقاتی در زمینه فتو دینامیک تراپی
عزیزی و همکاران در سال ۲۰۱۶ به بررسی تاثیر ضدباکتریایی فتودینامیک تراپی با دو ماده ی حساس به نور ایندوسیانین گرین و متیلن بلو بروی باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در شرایط آزمایشگاهی پرداختند. ۸۴ نمونه لاکتوباسیلوس در ۱۴ گروه آزمایشی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه های آزمایشی شامل لیزر Red (37 ثانیه ممتد و ۷۴ ثانیه پالسی) و لیزر Infrared (37 ثانیه ممتد و ۷۴ ثانیه پالسی ) و لیزر Red به همراه رنگ متیلن بلو (۳۷ ثانیه ممتد و ۷۴ ثانیه پالسی) و لیزر IR به همراه رنگ ایندوسیانین گرین (۳۷ ثانیه ممتد و ۷۴ ثانیه پالسی) و ایندوسیانین گرین و متیلن بلو به تنهایی و گروه کلروهگزیدین ۰ و ۲% هیپوکلریت سدیم ۲٫۵% و پنی سیلین ۶٫۳٫۳ بود. CFU لاکتوباسیل اسیدوفیلوس حاصل قبل و بعد از مداخله درمانی اندازه گیری شد.
نتایج: این بررسی نشان داد به کار بردن متیلن بلو و لیزر Red (37 ثانیه ممتد و ۷۴ ثانیه پالسی ) به طور معناداری موجب مهار رشد باکتری لاکتوباسیل در مقایسه با گروه کنترل شد. همچنین در گروه های لیزر IR و Red و گروه لیزر IR به همراه رنگ ایندوسیانین گرین کاهش معنی داری در کاهش تعداد کلنی ها دیده نشد. به طور خلاصه می توان گفت به کار بردن لیزر Red به همراه ماده ی حساس به نور متیلن بلو اثر مثبت بر مهار رشد لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس داشت.
نقد: انجام مراحل استاندارد کشت میکروبی به همراه اختصاص تصادفی نمونه ها در گروه های مختلف و نیز مقایسه ی نتایج با گروه کنترل جز نقاط قوت تحقیق به شمار می رود.
عزیزی و همکاران در سال ۲۰۱۶ مطالعه ای با عنوان مقایسه ی اثرات ضدباکتریایی فتودینامیک تراپی بواسطه ی دو ماده ی حساس به نور ایندوسیانین گرین و متیلن بلو بر قارچ کاندیدا آلبیکنز انجام دادند. سوسپانسیونی از قارچ کاندیدا آلبیکنز با رقت ۰/۵ مک فارلند در حفرات میکروپلیت خالی شده و فتوسنسی تایزر یا سرم فیزیولوژی یا کلروهگزیدین و نیستاتین به آن افزوده و در محیط سابور دکستروز آگار کشت داده شده و بعد از تاباندن اشعه و انکوباسیون به مدت ۲۴ ساعت تعداد کلنی های قارچ شمارش شد.
نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که بیشترین مهار رشد قارچ در گروه های لیزر با PRP=100Hz و ۸۰۸nm به همراه ماده ی حساس به نور ایندوسیانین گرین و همچنین گروه نیستاتین مشاهده شد و تفاوت های معناداری بین گروه ها از نظر میزان کلنی ها مشاهده گردید (p<0.0001) و نتایج نشان داد که تابش لیزر دیود به همراه عوامل حساس به نور ایندوسیانین گرین و متیلن بلو باعث کاهش میزان گونه های کاندیدا آلبیکنز می شود.
نقد: بررسی تعداد نمونه های کافی و دقت تحقیق جزء نقاط قوت تحقیق بشمار می رود.
رضا فکرزاد و همکارانش در سال ۲۰۱۴ مطالعه ای با عنوان اثر ضد میکروبی فتودینامیک تراپی را با استافیلوکوکوس اورئوس و اشرشیا کولی در تهران انجام دادند . هدف از این مطالعه آزمایشگاهی ارزیابی اثر فتودینامیک تراپی با استفاده از رادوکلرین بر استافیلوکوکس اورئوس و اشرشیای کولی می باشد .
در این تحقیق از باکتری استافیلوکوکوس مقاوم به پنی سیلین در محیط کشت Nutrient Agar و اشرشیاکولی در محیط کشت end استفاده شد . در این تحقیق ۴ گروه مورد بررسی قرارگرفتند ، گروه اول : ps – L گروه دوم : ps – L گروه سوم : ps – L گروه چارم : ps – L
در گروه دوم و سوم و چهارم ۰٫۲ میلی لیتر رادوکلرین به مدت ۱۵ دقیقه به ۰٫۲ میلی لیتر باکتری اضافه شد . کروه سوم و چهارم تابش لیزر دیود ۲۱۰ mw و با طول موج ۶۶۲nm بمدت ۲۳ ثانیه مورد تابش قرار گرفتند . این مطالعه نشان دادر که فتودینامیک تراپی بر E.coli در گروه چهارم باعث کاهش باکتری شد و تفاوت معنا داری در گروه چهارم p<0.01 مشاهده شد اما تفاوت معناداری در گروههای دیگر و گروههای کنترل E.coli مشاهده نشد . همچنین فتودینامیک تراپی بر استافیلوکوکوس اورئوس باعث کاهش تعداد باکتری در گروه چهارم شد و تفاوت معناداری در گروه چهارم p<0.0001 مشاهده شد و تفاوت معناداری در گروههای دیگر این باکتری مشاهده نشد . همچنین این آزمایش نشان داد که تعداد کلنی استافیلوکوکوس اورئوس در مقایه با E.coli در پاسخ به فتودینامیک تراپی به طور قابل توجهی کاهش می یابد.
نقد: استفاده از دو گونه ی میکروبی و مقایسه آنها از محاسن این مطالعه می باشد .
Khademi و همکاران (۲۰۱۴) ؛ تاثیر آنتی میکروبیال PDI با غلظت های مختلف از ۲ نوع ماده ی حساس به نور متیلن بلو و Poly-L-LysinChlorin را بررسی کردند.
در این مطالعه روی ۵۹ موش ۶ هفته ای نر از نوع Wistar کار شد. سیستم ایمنی تمام موش ها به غیر از گروه کنترل منفی و کنترل کلی ساپرس شده و با سوسپانسیون کاندیدا آلبیکنس تلقیح دهانی شدند. بعد از ۴ روز سطح پشت ساییده شد تا قارچ ها قبل از درمان بازیابی شوند. روز بعد غلظت های مختلف متیلن بلو و Poly-L-LysinChlorin کنژوگه e6 روی سطح زبان گذاشته شد و ۱۰ دقیقه لیزر دیود با طول موج nm660 تابانده شد؛ سپس نمونه گیری مجدد صورت گرفت و نتایج قبل و بعد درمان با هم مقایسه شد. سپس زبان موش ها به روش جراحی خارج شد و از نظر هیستولوژیک برای ارزیابی وجود قارچ و واکنش بافتی بررسی شدند.
نتایج: صرف نظر از غلظت و نوع ماده ی حساس به نور، کاهش قابل ملاحظه ی میکروبیولوژیک و هیستولوژیک کاندیدا آلبیکنس نسبت به گروه کنترل مثبت دیده شد. تفاوتی بین ضایعات اپی تلیالی و پاسخ التهابی در بین گروه ها مشاهده نشده است.
نقد: این مطالعه به صورت In Vivo انجام شده است و موش ها از لحاظ سن، وزن، گونه، محل، دمای نگهداری همسان سازی شده اند.
Rolim و همکاران (۲۰۱۲) اثرات فتودینامیک تراپی با چند ماده ی حساس به نور را بر علیه گونه های استرپتوکوک موتانس بررسی کردند. مواد حساس به نور شامل هم با متیلن بلو (۵٫۶ ( و تولوئیدن بلو و malachite green با استفاده از لیزر دیود در طول موج ۶۳۶nm فعال شده و eosin و rose Bengal هم با استفاده از نور در طول موج ۵۷۰nm تحت تابش قرار گرفتند. در مورد هر یک از مواد حساس به نور ۴۰ آزمایش در شرایط بدون تابش نور یا ماده ی حساس به نور تابش به تنهایی یا تابش به همراه کاربرد ماده ی حساس به نور انجام شد. بعد از درمان رقت های متوالی از استرپتوکوک موتانس در آگار brain heart تلقیح شده و تعداد واحدهای تشکیل دهنده ی کلنی در هر میلی لیتر برآورد گردید. PDT به همراه تابش در کاربرد مواد حساس به نور تولوئیدن بلو و مالاشیت گرین منجر به کاهش قابل توجهی در تعداد گونه های استرپتوکوک موتانس شده بودند. malachchite green در مقایسه با تولوئیدن بلو ۳/۱ برابر اکسیژن بیشتری تولید کرده و هر دوی آنها تولید اکسیژن بیشتری از مواد حساس به نور دیگر داشته اند. در مجموع استفاده از تولوِئیدن بلو در مقایسه با سایر مواد حساس به نور توانسته بود ۹۹٫۹% میکروارگانیسم های استرپتوکوک موتانس را از بین ببرد.
نقد: استفاده از چند ماده ی حساس به نور در درمان های فتودینامیک تراپی و تکرار آزمایشات در آنها منجر به افزایش دقت و تعمیم پذیری نتایج شده است. عدم استفاده از بیو فیلم باکتریایی برای شبیه سازی شرایط محیط دهان از محدودیت های تحقیق به شمار می رود.
Miyabe و همکاران در سال ۲۰۱۱ مطالعه ای با عنوان تاثیر فتودینامیک تروپی روی استافیلوکوک spp جداشده در کلینیک در sao Paulo در برزیل انجام دادند. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر فتودینامیک تراپی روی ۲۰ نوع استافیلوکوک جدا شده از حفره دهان شامل s.epidermidis و s.capitisوs. lentus .hemoliticus و s.aureus و s.chieiferi می باشد. سوسپانسیون های تهیه شده را در ۵ گروه تقسیم کردند. گروه ۱ تابش لیزر و با کاربرد متیلن بلو، گروه ۲ متیلن بلو بدون تابش لیزر ، گروه ۳ تابش لیزر با کاربرد نرمال سالین ، گروه. ۴ درمان فقط با آنتی بیوتیک تراپی تراپی گروه، ۵ درمان با نرمال سالین بدون تابش لیزر و بدون کاربرد متیلن بلو روش مطالعه before and after clinical trial بوده است.
۱/۰ml از سوسپانسیون های آماده شده در محیط کشت های مخصوص در ۳۷ درجه سانتی گراد به مدت ۲۴ ساعت انکوبه شدند و مورد ارزیابی قرار گرفتند نتایج بدست آمده کاهش میکروبی در گروه ۱ در مقایسه با بقیه گروه ها را به خوبی نشان داد و در مقایسه بین دو گروه ۲ و ۳ نکته قابل توجه این گروه بود که با اینکه کاهش میکروبی چشمگیری در این دو گروه مشاهده نشد اما گروه ۲ موفق تر از گروه ۳ عمل کرده بود.
نقد: از محاسن این مطالعه می توان به توصیف کامل نمونه ها اشاره کرد که هم گروه شاهد در نظر گرفته شده است و هم بعد از تابش لیزر به تنهایی و نیز بعد از کاربرد متیلن بلو به تنهایی نمونه گیری انجام گرفته است، بهتر بود به عنوان یک مطالعه اختصاصی از یک سطح مشخص و معین شده مثل دندان یا دیسک های تیتانیومی استفاده می شد .
Park در سال ۲۰۱۰ کارایی آنتی باکتریال درمان فتودینامیک با کلرین (ce6) خالص روی باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس، اشریشیاکولی و سالمونلا انتریکا را ارزیابی کردند . آزمایشات تحقیق شامل محاسبه ی واحد تشکیل کلنی، هاله ی عدم رشد و بررسی دوام پذیری باکتری، روش فلورسنس دو رنگ قرمز و سبز بوده است.
نتایج: نتایج بررسی هاله ی عدم رشد باکتریایی بعد از درمان فتودینامیک با ce6 نشان داد این روش در مهار باکتری های سودوموناس آئروژینوزا و استافیلوکوکوس اورئوس کاملا موثر بوده اما اثرات اندکی روی باکتری های سالمونلا، اشرشیاکولی داشت که بیانگر وابستگی نتایج به دانسیته انرژی لیزر و غلظت ماده ce6 بوده است. در محاسبه ی واحد کلنی درمان فتودینامیک با واسطه ی Ce6 در مهار کامل باکتری های استافیلوکوک اورئوس و سودوموناس و مهار نسبی اشرشیاکلای و سالمونلا برخلاف عدم مهار این دو روش بررسی هاله ی عدم رشد نقش داشت. بررسی فلورسنس با دو رنگ سبز و قرمز هم بیانگر کاهش قابل توجه میزان باکتری ها به دنبال کاربرد همزمان Ce6 و ۲۰ ژول انرژی لیزری بود.
نقد: بررسی اثر درمان روی باکتری ها با سه روش آزمایش میکروبیولوژی از قبیل محاسبه واحد تشکیل کلنی، هاله ی عدم رشد و بررسی دوام پذیری باکتری با روش فلورسنس دو رنگ قرمز و سبز و کاربرد غلظت های مختلف ماده ی ps و دانسیته های انرژی های متفاوت از نکات قوت تحقیق بشمار می رود .
Nagayoshi و همکاران (۲۰۱۱) اثرات ضد میکروبی تابش لیزر دیود در پاتوژن های اندودنتیک در ضایعات پری اپیکال در مدل ضایعات اپیکالی آزمایشگاهی را بررسی کردند. در این تحقیق، گونه های انتروفکالیس در آگار نیمه جامد ۵/. % درصد به همراه ماده حساس به نور در نواحی ضایعات اپیکالی و در مدل ضایعات اپیکالی آزمایشگاهی تزریق شدند .
نتایج: میزان زیست پذیری گونه های انتروکوک فکالیس به دنبال ترکیب ماده حساس به نور و لیزر کاهش یافته بود. به دنبال تابش لیزر ، حرارت ایجاد شده ولی اثرات کمی از حرارت روی زیست پذیری گونه های انتروکوک فکالیس دیده شد. در مجموعه استفاده از لیزر دیود به همراه ماده ی حساس به نور به نظر می رسید روش مفیدی در درمان ضایعات پری اپیکال در شرایط آزمایشگاهی باشد.
نقد: بررسی تعداد نمونه های کافی و دقت بالای تحقیق جزء جنبه های قوت تحقیق به شمار می رود.
Soukos و همکاران (۲۰۰۳) اثرات ضد میکروبی لیزر به همراه (Ce6:chlorin) و PL یا poly_L_Lysine روی بیوفیلم های دهانی را تعیین کردند . نمونه پلاک زیر لثه ای از ۱۲ بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن در سه گروه طبقه بندی شده و به مدت ۵ دقیقه در مجاورت ۵ میکرومول از (ce6) همراه با PL کنژوگه شده در حضور محیط تازه و فسفات با فرمالین ۲۰ درصد تحت تابش نور قرمز قرار گرفتند. عمق نفوذ ce6 شده از طریق PL با روش (CSLM) Confocal Scanning Laser Microscopy اندازه گیری شد. پس از تابش اشعه از همه ی گروه ها کشت میکروبی روی محیط بلاد آگار انجام شده و شمارش کلونی ها هم انجام شدند .
نتایج: لیزر و ce6 توانایی از بین بردن تقریبا ۹۰% گونه های میکروبی پلاک را داشته اند. آزمایشات میکروسکوپی هم نشان داد لیزر می تواند تا ۵۰% عمق نفوذ ce6 را افزایش داده و منجر به از بین رفتن ۹۹% باکتری ها گردد.
نقد: استفاده از بیوفیلم پلاک زیرلثه ای به همراه تعیین اثرات تجمعی باکتری ها بر اثر بخشی ماده ی واسطه ای کنژوگه شده توانسته است شرایط بهینه سازی دهان را بهبود بخشد همچنین بررسی عمق نفوذ ce6 و رقیق سازی سریالی باکتری ها برای شمارش دقیق کلونی ها از دیگر مزایای تحقیق می باشد.
در مطالعه ای که توسط Lee HJ و همکارانش در ۲۰۱۷ انجام گردید. نشان داده شد که سویه های استرپتوکوک موتانس در سه گروه جداگانه کورکومین (Curcuma xanthorrhiza) CXE زنجبیل و مخلوطی از کورکومین و CXE به نسبت یک به یک در غلظت های ۱۰٫۰ و ۱۰۲ و ۱۰۳ و ۱۰۴ نانو / میلی لیتر مورد تابش نور با طول موج ۴۰۵ نانومتر با استفاده از LED قرار گرفت. کلنی استرپتوکوک موتانس با استفاده از تکنیک فتوسنسیویتی مورد بررسی قرار گرفتند. CFU با استفاده از آزمون ANOVA مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج مطالعه نشان داد استرپتوکوک موتانس در حضور کورکومین CXE و مخلوطی از این دو جز با تابش نور ۴۰۵ نانومتری کاهش قابل توجهی داشت.
نقد: از نقاط قوت این مطالعه بررسی اثر ضد باکتریایی کورکومین بر روی استرپتوکوکوس موتانس و مخلوط CXE و کورکومین می باشد.
در مطالعه ای که توسط Tyagi و همکاران در سال ۲۰۱۵ انجام دادند به بررسی تاثیر ضدباکتریایی کورکومین بر روی ۴ باکتری استافیلوکوک اورئوس وانتروکوک فکالیس. سودوموناس آئروژینوزا و اشیریشیاکلی بر روی ۱۲ نمونه پرداختند. فعالیت ضد میکروبی کورکومین در برابر دو باکتری گرم مثبت اورئوس و انتروکوک فکالیس و دو باکتری گرم منفی اشیریشیا کلی و سودوموناس آئروژینوزا انجام شد که پس از قرار گرفتن در معرض سلول ها در معرض سه غلظت مختلف کورکومین (۲۵ میکرومولار و ۵۰ میکرومولار و ۱۰۰ میکرومولار) برای دو ساعت در زمان های مشخص شده (۳۰ دقیقه و ۶۰ دقیقه و ۱۲۰ دقیقه) بر روی صفحه ی بلاد آگار قرار گرفتن که درصد بقای نمونه های باکتریایی تحت درمان با کورکومین در مقایسه با گروه شاهد مورد محاسبه قرار گرفت. کورکومین قدرت کشندگی قویی را در برابر تمام میکروارگانیسم های مورد آزمایش نشان داد.
قدرت کشندگی کورکومین با افزایش دوز و افزایش زمان افزایش پیدا کرد. تغییرات در عملکردهای کورکومین در غلظت های مختلف و مدت زمان های مشخص از لحاظ آماری معنی دار بود (p value<0.05). همچنین در این مطالعه یکپارچگی غشای باکتریایی با استفاده از دو روش نفوذ پذیرکردن غشا را تایید کردند. علاوه بر این electron microscopy و fluorescence microscopy تاثیر کورکومین را تایید کردند.
نقد: از نقاط قوت این مطالعه مشاهده اثر با استفاده از میکروسکوپ الکترونی و از جمله نقاط ضعف تعداد کم نمونه مورد بررسی بود.
در مطالعه ای که توسط Krausz , Aimee E در سال ۲۰۱۵ در ایالات متحده انجام شد اثر ضد میکروبی کورکومین محصور شده با نانوپارتیکل روی استافیلوکوک اورئوس و سودوموناس آئروژینوزا بر روی ۱۲ سویه سنجیده شد و فعالیت نانوپارتیکل اثرات ضد میکروبی قابل توجهی را در ۸ ساعت بر روی MRSA در مقایسه با گروه شاهد کورکومین نشان داد (P<0.0001). گروه شاهد عملکرد قابل توجهی را نشان نداد (P>0.05). در این مطالعه نشان داده شد که کورکومین محصور شده با نانوپارتیکل باعث کاهش رشد سودوموناس آئروژینوزا شد که در مقایسه با گروه کنترل قابل توجه بود. کورکومین دارای اختلاف معناداری با گروه استافیلوکوک اورئوس نبود.
اما برای سویه های سودوموناس آئروژینوزا معنی دار بود. علاوه بر این در این مطالعه نشان داده شد که نانوپارتیکل های کورکومین در کاهش عوامل میکروبی زخم و بهبودی سریع تر آن در نمونه های موشی بسیار موثرند.
نقد: از نقاط قوت این مطالعه بررسی دو باکتری مقاوم به آنتی بیوتیک است.
در مطالعه ای که توسط Rudrappa و همکاران در سال ۲۰۰۸ انجام شد اثر کوکومین موجب کاهش تولید بیوفیلم تولید پیوسیانین. الاستاز، پروتئاز و کاهش تولید اسیل هموسرین لاکتون (AHL) شد. در نتیجه در این مطالعه کورکومین ویرولانس فاکتورها و پاتوژنیسیته سودوموناس PAQI را کاهش داد و با بررسی کل ژنوم ایت باکتری پس از برخورد با کورکومین طبق روش Whole genome microarray نشان داده شد که ۳۱ ژن درگیر در کواروم سنسینگ(QS) کاهش بیان داشته است. در نتیجه کورکومین موجب کاهش بیماری زایی PAOI به واسطه تنظیم کنترل عوامل ویروسی QS و ژن های آغازگر بیو فیلم شد.
نقد: از نقاط قوت این مطالعه بررسی اثر کورکومین بر روی بیوفیلم سودوموناس آئروژینوزا می باشد که باکتری بسیار مقاوم و تولید کننده ی بیوفیلم قوی می باشد.
بیشتر بخوانید :
کاربرد لیزرهای کم توان در دندانپزشکی
انواع لیزر در دندانپزشکی و طبقه بندی های آن
- فتودینامیک تراپی چیست؟
- تکنیک فتودینامیک تراپی برای درمان چه بیماری هایی به کار می رود؟
